шкарлу́піна

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. шкарлу́піна шкарлу́піны
Р. шкарлу́піны шкарлу́пін
Д. шкарлу́піне шкарлу́пінам
В. шкарлу́піну шкарлу́піны
Т. шкарлу́пінай
шкарлу́пінаю		 шкарлу́пінамі
М. шкарлу́піне шкарлу́пінах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

шкарлу́піна, -ы, мн. -ы, -пін, ж.

1. Цвёрдая абалонка чаго-н. (яйца, арэха і інш.).

2. перан. Тое, што ізалюе, абмяжоўвае магчымасць далейшага дзеяння, развіцця.

Замыкацца ў сваёй шкарлупіне.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шкарлу́піна ж., прям., перен. скорлупа́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шкарлу́піна, ‑ы, ж.

1. Цвёрдая прыродная абалонка чаго‑н. (яйца, арэха і пад.). Шкарлупіны вавёрка спачатку абнюхвала чорненькай пыскай, а потым грэбліва выкідала з клеткі: навошта яны ёй? Даніленка. / у вобразным ужыв. Сонца — вялікае, жоўтае куранятка — Наклюнула свінцовую шкарлупіну неба. Кляўко.

2. перан. Тое, што абмяжоўвае, замыкае ў якой‑н. вузкай сферы, адасабляе ад асяроддзя, перашкаджае дзейнічаць, развівацца. Пасіўнасць, замкнёнасць .. у сваёй шкарлупіне.. — усё гэта недахопы, ад якіх не ўсе мы пазбаўлены. «Полымя».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жо́луд, -а, М -дзе, мн. жалуды́, жалудо́ў, м.

Плод дуба.

|| прым. жалудо́вы, -ая, -ае.

Жалудовая шкарлупіна.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

жалудо́вы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да жолуда. Жалудовая шкарлупіна. // Прыгатаваны з жалудоў. Жалудовы кофе.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ра́ковый​I зоол. ра́кавы;

ра́ковая скорлупа́ ра́кавая шкарлу́піна.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

скорлупа́ шалупа́йка, -кі ж., шалупі́на, -ны ж., шкарлу́піна, -ны ж.;

скорлупа́ яйца́ шалупа́йка (шкарлу́піна) я́йка;

замыка́ться в свое́й скорлупе́ перен. замыка́цца ў сваёй шкарлу́піне;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Скарлу́пка ‘лупінка’ (лід., Сл. ПЗБ). Гл. шкарлупіна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

яе́чны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да яйца (у 1 знач.). Яечны жаўток. Яечная шкарлупіна. // Прыгатаваны з яец, з яйцамі. Яечнае мыла. Яечны парашок. // Звязаны з нарыхтоўкай, захаваннем і продажам яец. Яечная база. Яечны склад.

2. Жоўты, колеру жаўтка. Яечны колер.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)