шиба́ть несов., прост.

1. (бросать) шыба́ць, кі́даць, шпурля́ць;

2. (бить) біць;

3. (о запахе) дава́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шыба́ць несов. броса́ть, шиба́ть, швыря́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Первашы́б ’фіранкі, ручнікі нявесты, якія вешаюць у хаце маладога’ (ветк., Мат. Гом.). Няясиа. Да нервы і ’шыб, якое да шыбаць < рус. шибать ’кідаць’ (?).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)