шва́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

Жанчына, якая прафесійна займаецца шыццём.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шва́чка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. шва́чка шва́чкі
Р. шва́чкі шва́чак
Д. шва́чцы шва́чкам
В. шва́чку шва́чак
Т. шва́чкай
шва́чкаю		 шва́чкамі
М. шва́чцы шва́чках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

шва́чка ж. портни́ха, швея́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шва́чка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

Жанчына, якая прафесіянальна займаецца шыццём. Апраналася панна Ядвіга паводле апошняй моды з Вільні. Так гаварыла ёй местачковая швачка. Бядуля.

•••

Ні качка, ні швачка гл. качка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

швея́ шва́чка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шве́йка разг., уст. шва́чка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

белошве́йка шва́чка, -кі ж., белашва́чка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

портни́ха шва́чка, -кі ж., краўчы́ха, -хі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

золотошве́йка залаташва́чка, -кі ж.; шва́чка па вышыва́нні зо́латам;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

поши́вщица пашы́ўшчыца, -цы ж.; шва́чка, -кі ж., краўчы́ха, -хі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)