шварто́ў, -то́ва, мн. -то́вы, -то́ваў, м. (спец.).

Канат, трос, якім прывязваецца марское судна да прычальных прыстасаванняў.

Аддаваць швартовы (адвязваць судна ад прычала).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шварто́ў

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, змешанае скланенне

адз. мн.
Н. шварто́ў шварто́вы
Р. шварто́ва шварто́ваў
Д. шварто́ву шварто́вам
В. шварто́ў шварто́вы
Т. шварто́вам шварто́вамі
М. шварто́ве шварто́вах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

шварто́ў, -то́ва м., мор. шварто́в

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шварто́ў, ‑това, м.

Трос або ланцуг для прывязвання судна да прычальных прыстасаванняў. Прымацаваць швартовамі. Аддаваць швартовы.

[Ад гал. zwaartouw.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шварто́в мор. шварто́ў, -то́ва м.;

отда́ть шварто́вы адда́ць шварто́вы;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шварто́віць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. шварто́ўлю шварто́вім
2-я ас. шварто́віш шварто́віце
3-я ас. шварто́віць шварто́вяць
Прошлы час
м. шварто́віў шварто́вілі
ж. шварто́віла
н. шварто́віла
Загадны лад
2-я ас. шварто́ў шварто́ўце
Дзеепрыслоўе
цяп. час шварто́вячы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)