шва́біць
‘швабіць што-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
шва́блю |
шва́бім |
| 2-я ас. |
шва́біш |
шва́біце |
| 3-я ас. |
шва́біць |
шва́бяць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
шва́біў |
шва́білі |
| ж. |
шва́біла |
| н. |
шва́біла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
шва́б |
шва́бце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
шва́бячы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Прашва́бніцца іран. ’правініцца, праштрафіцца’ (Сцяц.). Гл. шваб, швабіць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Абшва́біць ’абакрасці, абыграць’ (Нас.), відаць < польск. oszwabić ’ашукаць’ да szwab ’шваб, пагардлівая назва немца’. Параўн., аднак, бел. шваб, швабіць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)