шва́бка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. шва́бка шва́бкі
Р. шва́бкі шва́бак
Д. шва́бцы шва́бкам
В. шва́бку шва́бак
Т. шва́бкай
шва́бкаю		 шва́бкамі
М. шва́бцы шва́бках

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

шва́бка шва́бка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шва́бка,

гл. швабы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шва́бы, ‑аў; адз. шваб, ‑а, м.; швабка, ‑і, ДМ ‑бцы; мн. швабкі, ‑бак; ж.

Абласная група нямецкага насельніцтва былога герцагства Швабія.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)