шаўро́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. шаўро́н шаўро́ны
Р. шаўро́на шаўро́наў
Д. шаўро́ну шаўро́нам
В. шаўро́н шаўро́ны
Т. шаўро́нам шаўро́намі
М. шаўро́не шаўро́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

шаўро́н, -а, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Нашыўка з галуну ў выглядзе вугла на рукаве форменнага адзення.

Яфрэйтарскі ш.

Залатыя шаўроны.

|| прым. шаўро́нны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шаўро́н м., воен. шевро́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шаўро́н, ‑а, м.

Нашыўка з галуну ў выглядзе вугла на левым рукаве адзення салдат і малодшых афіцэраў (колькасць гэтых нашывак абазначае колькасць гадоў звыштэрміновай службы). Валока.. агледзеў.. пакамечаную, абсыпаную пылам постаць [ворага] з яфрэйтарскім шаўронам на разадраным да локця рукаве. Быкаў.

[Фр. chevron.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шевро́н воен. шаўро́н, -на м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)