шаўко́вы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
шаўко́вы |
шаўко́вая |
шаўко́вае |
шаўко́выя |
| Р. |
шаўко́вага |
шаўко́вай
шаўко́вае |
шаўко́вага |
шаўко́вых |
| Д. |
шаўко́ваму |
шаўко́вай |
шаўко́ваму |
шаўко́вым |
| В. |
шаўко́вы (неадуш.)
шаўко́вага (адуш.) |
шаўко́вую |
шаўко́вае |
шаўко́выя (неадуш.)
шаўко́вых (адуш.) |
| Т. |
шаўко́вым |
шаўко́вай
шаўко́ваю |
шаўко́вым |
шаўко́вымі |
| М. |
шаўко́вым |
шаўко́вай |
шаўко́вым |
шаўко́вых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
шоўкамата́нне, -я, н. (спец.).
Размотка шаўковых коканаў з мэтай атрымання шоўку-сырцу.
|| прым. шоўкамата́льны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
за́шмарга, -і, ДМ -рзе, мн. -і, -аў, ж.
Зацяжная пятля, завязаная адным канцом.
Зашмаргі шаўковых шнуркоў накідкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
кару́нкі, -аў.
Ажурныя вырабы з ільняных, шаўковых і іншых нітак для аздобы бялізны, адзення і пад.
|| прым. кару́нкавы, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
джэ́рсі, нескл., н.
Шчыльная трыкатажная тканіна з шарсцяных, баваўняных, шаўковых ці сінтэтычных ніцей, а таксама адзенне з такога матэрыялу.
Баваўнянае, шарсцяное, шаўковае д.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
шоўкамата́нне, ‑я, н.
Размотка шаўковых коканаў з мэтай атрымання шоўкусырцу.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
тахта́, ‑ы, ДМ ‑хце, ж.
Шырокая канапа без спінкі. Васіль Пятровіч ляжаў на тахце ў сталовай і чытаў. Карпаў. На тахце ляжала многа розных шаўковых падушак і валікаў, каля тахты стаяў таршэр з чырвоным абажурам. Рамановіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
за́шмарга, ‑і, ДМ ‑рзе, ж.
Вузел са свабоднай пятлёй, завязаны адным канцом. [Сівы чалавек] сядзеў на зямлі, камячыў доўгімі нервовымі пальцамі зашмаргі заплечнага мяшка і перакладаў гутарку Сапарава з румынамі. Хомчанка. Жанчыніны пальцы ніяк, здаецца, не могуць управіцца з зашмаргамі шаўковых шнуркоў накідкі. Мурашка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
була́ны, ‑ая, ‑ае.
Жаўтаваты, палавы з чорным хвастом і чорнай грываю (пра масць коней). [Бацька:] — А пасецца .. [конь] у тых жа зялёных лугах, на шаўковых мурагах, і масці ён буланай. Якімовіч. / у знач. наз. була́ны, ‑ага, м. Конь буланай масці. — Гэй, пайшоў, малы-ы! — падбадзёрвае .. [Грамабой] і без таго рухавага буланага. Крапіва.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кару́нкі, ‑аў; адз. няма.
Ажурныя, сятчастыя вырабы з ільняных, шаўковых і інш. нітак для аздобы бялізны, адзення і пад. Рукавы абрамлялі танюсенькія карункі. Машара. На развітанне .. Кася падаравала .. тоненькую насовачку, аздобленую карункамі. Васілевіч. // перан.; чаго або якія. Тое, што сваім выглядам нагадвае такі выраб. А мора ўжо ўгаманілася, толькі на прыбярэжнай кручы ды на мокрым жвіры пляжа віднеліся белыя карункі пены. Сабаленка. Сонца .. паклала на палаючыя вокны двухпавярховага драўлянага дома свае мядзяныя карункі. Рамановіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)