ша́шалевы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ша́шалевы ша́шалевая ша́шалевае ша́шалевыя
Р. ша́шалевага ша́шалевай
ша́шалевае		 ша́шалевага ша́шалевых
Д. ша́шалеваму ша́шалевай ша́шалеваму ша́шалевым
В. ша́шалевы
ша́шалевага		 ша́шалевую ша́шалевае ша́шалевыя
Т. ша́шалевым ша́шалевай
ша́шалеваю		 ша́шалевым ша́шалевымі
М. ша́шалевым ша́шалевай ша́шалевым ша́шалевых

Крыніцы: tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ша́шаль, -я, мн. -і, -яў, м.

Насякомае атрада жукоў, лічынкі якога псуюць скуры, футра, точаць дрэва і пад.

Ш. патачыў шафу.

|| прым. ша́шалевы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)