шахі́ня, -і, мн. -і, -хінь, ж.

Жонка шаха¹.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ша́х

‘асоба’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ша́х ша́хі
Р. ша́ха ша́хаў
Д. ша́ху ша́хам
В. ша́ха ша́хаў
Т. ша́хам ша́хамі
М. ша́ху ша́хах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ша́х

‘становішча ў шахматнай гульні’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. ша́х
Р. ша́ха
Д. ша́ху
В. ша́х
Т. ша́хам
М. ша́ху

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

шахі́ня, ‑і, ж.

Жонка шаха.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шахінша́х, -а, мн. -і, -аў, м.

Урачысты тытул персідскага шаха (літаральна: цар цароў), а таксама асоба, якая насіла гэты тытул.

|| прым. шахінша́хскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шах​I (титул) шах, род. ша́ха м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фірма́н, ‑а, м.

Указ султана, шаха і пад. у некаторых мусульманскіх краінах.

[Ад перс. і тур. ferman.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шахінша́х, ‑а, м.

Урачысты тытул персідскага шаха. // Асоба, якая носіць гэты тытул.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ша́хскі, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да шаха ​1, належыць яму. Шахскае багацце. Шахскі трон.

2. Звязаны з палітычным рэжымам манархіі на чале з шахам. Шахскі рэжым.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шах​II шахм. шах, род. ша́ха м.;

шах и мат шах і мат.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)