шатро́вы, -ая, -ае.

1. гл. шацёр.

2. Які мае форму шатра (у 2 знач.).

Ш. купал.

Шатровая званіца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шатро́вы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. шатро́вы шатро́вая шатро́вае шатро́выя
Р. шатро́вага шатро́вай
шатро́вае		 шатро́вага шатро́вых
Д. шатро́ваму шатро́вай шатро́ваму шатро́вым
В. шатро́вы (неадуш.)
шатро́вага (адуш.)		 шатро́вую шатро́вае шатро́выя (неадуш.)
шатро́вых (адуш.)
Т. шатро́вым шатро́вай
шатро́ваю		 шатро́вым шатро́вымі
М. шатро́вым шатро́вай шатро́вым шатро́вых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

шатро́вы шатро́вый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шатро́вы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да шатра (у 1, 3 знач.). Шатровы навес. Шатровая сетка. // Які мае шацёр, з шатром (у 2 знач.). Шатровыя вароты.

2. Пабудаваны, зроблены шатром (у 2 знач.). Сілуэты шатровых цэркавак і каплічак дакладна супадаюць з абрысамі бухматых карэльскіх елак. У. Калеснік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шацёр, шатра́, мн. шатры́, шатро́ў, м.

1. Лёгкае пераноснае жыллё з тканіны, скуры і пад., якое будуецца звычайна ў форме конуса.

2. Высокі пірамідальны чатырохгранны ці васьмігранны дах (цэркваў, званіц, вежаў і пад.; спец.).

|| прым. шатро́вы, -ая, -ае.

Ш. навес.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шатро́вый шатро́вы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)