шархану́ць
дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
шархану́ |
шарханё́м |
| 2-я ас. |
шархане́ш |
шарханяце́ |
| 3-я ас. |
шархане́ |
шархану́ць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
шархану́ў |
шархану́лі |
| ж. |
шархану́ла |
| н. |
шархану́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
шархані́ |
шархані́це |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
шархану́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
шархану́ць сов., однокр., см. шаргану́ць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
шархану́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак.
1. Аднакр. да шархаць.
2. што. З шумам правесці па чым‑н., закрануць што‑н. Я тады суседні дуб крануў, Па ствалу ледзь грукнуў тапаром: Быццам бы пявучую струну Шархануў хто цвёрдым кіпцюром. Бялевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)