шаргану́ць гл. шоргаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шаргану́ць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. шаргану́ шарганё́м
2-я ас. шаргане́ш шарганяце́
3-я ас. шаргане́ шаргану́ць
Прошлы час
м. шаргану́ў шаргану́лі
ж. шаргану́ла
н. шаргану́ла
Загадны лад
2-я ас. шаргані́ шаргані́це
Дзеепрыслоўе
прош. час шаргану́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

шаргану́ць сов., однокр. ша́ркнуть; чи́ркнуть;

ш. бо́там аб падло́гу — ша́ркнуть сапого́м о пол;

ш. запа́лкай — чи́ркнуть спи́чкой

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шаргану́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак.

1. Аднакр. да шоргаць.

2. Разм. Шпурнуць, кінуць, ударыць. Бойка, схапіўшы з талеркі салёны разлезлы агурок, шаргануў ім у нос сядзельцу. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шо́ргаць, -аю, -аеш, -ае; незак.

1. Утвараць шоргат, з шумам праводзіць чым-н.

Шыны аўтамабіляў шоргалі па асфальце.

Ш. мятлой па тратуары.

2. чым і без дап. Хадзіць, не падымаючы ног.

Не шоргай ботамі.

Хопіць ш. па хаце.

3. Шукаць навобмацак, мацаць.

Ш. упоцемку па дзвярах.

|| аднакр. шаргану́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́ і шо́ргнуць, -ну, -неш, -не; -ні.

|| наз. шо́рганне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шархану́ць сов., однокр., см. шаргану́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ша́ркнуть сов., однокр. шо́ргнуць, шаргану́ць, ша́ркнуць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)