шапяля́віць, -ля́ўлю, -ля́віш, -ля́віць; незак.

Тое, што і шапяляць.

|| наз. шапяля́ўленне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шапяля́віць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. шапяля́ўлю шапяля́вім
2-я ас. шапяля́віш шапяля́віце
3-я ас. шапяля́віць шапяля́вяць
Прошлы час
м. шапяля́віў шапяля́вілі
ж. шапяля́віла
н. шапяля́віла
Дзеепрыслоўе
цяп. час шапяля́вячы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

шапяля́віць несов., см. шапяля́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шапяля́віць, ‑ляўлю, ‑лявіш, ‑лявіць; незак.

Вымаўляць мяккія с, з з шыпячым адценнем. Калісьці, рамантуючы прыёмнікі, Мішка адкусваў дроцікі, павышчарбляў зубы і цяпер шапялявіў: — А ш чым я аштануша? Карпюк. — Зрабіць так, як ніводная высакародная літоўка не зробіць?! — шапялявіў .. [Парэчкус], быццам нешта не месцілася ў яго роце. Броўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шепеля́вить несов. шапяля́ць, шапяля́віць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пришепётывать несов., разг. шапяля́ць, шапяля́віць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прышапе́тваць

‘крыху шапялявіць’

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. прышапе́тваю прышапе́тваем
2-я ас. прышапе́тваеш прышапе́тваеце
3-я ас. прышапе́твае прышапе́тваюць
Прошлы час
м. прышапе́тваў прышапе́твалі
ж. прышапе́твала
н. прышапе́твала
Загадны лад
2-я ас. прышапе́твай прышапе́твайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час прышапе́тваючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зашапяля́віць, ‑ляўлю, ‑лявіш, ‑лявіць; зак.

Разм. Пачаць шапялявіць. // Прашапялявіць. — Ты ў мяне, Эльзі, заўсёды толькі жартачкі [строіш], — зашапялявіў дзед. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Гірда́ць ’шапялявіць’, ге́рдаць ’гаварыць невыразна’ (Жд. 2). Няясна

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ляпоця ’шапялявы’ (добр., Мат. Гом.). Рус. вяц. ляпота ’тс’. Відавочна, балтызм, утвораны пры дапамозе суфікса ‑ота ад дзеяслова, роднаснага да літ. švepl(i)úoti, šveplénti ’шапялявіць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)