ша́пачніца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. ша́пачніца ша́пачніцы
Р. ша́пачніцы ша́пачніц
Д. ша́пачніцы ша́пачніцам
В. ша́пачніцу ша́пачніц
Т. ша́пачніцай
ша́пачніцаю		 ша́пачніцамі
М. ша́пачніцы ша́пачніцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ша́пачніца ж. ша́почница; карту́зница; фура́жечница

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ша́пачніца, ‑ы, ж.

Жан. да шапачнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ша́пачнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Майстар, які шые шапкі.

|| ж. ша́пачніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

карту́зница ша́пачніца, -цы ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)