шанта́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. шанта́н шанта́ны
Р. шанта́на шанта́наў
Д. шанта́ну шанта́нам
В. шанта́н шанта́ны
Т. шанта́нам шанта́намі
М. шанта́не шанта́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

шанта́н шанта́н, -на м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шанта́н м., см. кафэшанта́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шанта́н, ‑а, м.

Тое, што і кафэшантан.

[Ад фр. chantant — які спявае.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)