шано́ўнасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. шано́ўнасць
Р. шано́ўнасці
Д. шано́ўнасці
В. шано́ўнасць
Т. шано́ўнасцю
М. шано́ўнасці

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

шано́ўнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць шаноўнага (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шано́ўны, -ая, -ае.

Дастойны павагі, паважаны; які выклікае павагу.

Ш. ўзрост.

Шаноўныя таварышы! (пры звароце).

|| наз. шано́ўнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

почте́нность

1. шано́ўнасць, -ці ж., паважа́насць, -ці ж.;

2. перен., разг. пава́жнасць, -ці ж., зна́чнасць, -ці ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)