шама́нка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
шама́нка |
шама́нкі |
| Р. |
шама́нкі |
шама́нак |
| Д. |
шама́нцы |
шама́нкам |
| В. |
шама́нку |
шама́нак |
| Т. |
шама́нкай
шама́нкаю |
шама́нкамі |
| М. |
шама́нцы |
шама́нках |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
шама́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.
Жан. да шаман.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
шама́н, -а, мн. -ы, -аў, м.
Чараўнік, знахар у народаў, рэлігія якіх заснавана на кульце духаў, магіі.
|| ж. шама́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.
|| прым. шама́нскі, -ая, -ае.
Шаманскія заклінанні.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)