шалёўка, -і, ДМ -ўцы, ж.
1. гл. шаляваць.
2. зб. Тонкія дошкі, якія ідуць на абшыўку драўляных пабудоў, а таксама абшыўка з такіх дошак.
Пафарбаваць шалёўку.
3. мн. -і, -лёвак. Адна з такіх дошак.
4. Накладныя планкі вакол акна, дзвярэй.
|| прым. шалёвачны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
шалё́ўка
‘дзеянне’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
| Н. |
шалё́ўка |
| Р. |
шалё́ўкі |
| Д. |
шалё́ўцы |
| В. |
шалё́ўку |
| Т. |
шалё́ўкай
шалё́ўкаю |
| М. |
шалё́ўцы |
Крыніцы:
krapivabr2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
шалё́ўка
‘дошка’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
шалё́ўка |
шалё́ўкі |
| Р. |
шалё́ўкі |
шалё́вак |
| Д. |
шалё́ўцы |
шалё́ўкам |
| В. |
шалё́ўку |
шалё́ўкі |
| Т. |
шалё́ўкай
шалё́ўкаю |
шалё́ўкамі |
| М. |
шалё́ўцы |
шалё́ўках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
шалёўка ж.
1. (действие) обши́вка до́сками, шалёвка;
2. плотн. шалёвка;
3. (в окне) нали́чник м.
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
шалёўка, ‑і, ДМ ‑лёўцы, ж.
1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. шаляваць.
2. зб. Тонкія дошкі, якія ідуць на абшыўку драўляных пабудоў. Сярод двара чарнеюць пад дажджом напілаваныя на цыркулярцы шалёўкі, складзеныя высокім трохкутнікаў, каб не каселі. Ермаловіч. Высокая масіўная брама была збіта ўзорам з нарэзаных шалёвак. Дуброўскі. Пятро доўга ішоў.. паўз абшытыя шалёўкай прысадзістыя дамы — амаль кожны з блакітнымі аканіцамі. М. Стральцоў. // Абшыўка з такіх дошак. Пятро і ў сваім двары быў гаспадар. Хоць дом у яго быў даўні, але жаўцеў шалёўкай, нібы падвошчаны. Ракітны. Чалавек працягнуў паверх шалёўкі калючы дрот, каб не лазілі падшывальцы ў сад, бліжэй перавязаў сабаку. Даніленка.
3. Р мн. шалёвак. Адна з такіх дошак. Выбраўшы паточаную шашалем шалёўку, [стары] скінуў яе на ніз. Брыль.
4. Накладныя планкі вакол акна, дзвярэй. Бярвенне было здаровае, смольнае, шуфляды ў вокнах тоўстыя, і шалёўка на іх шчыльна дапушчана. Чорны. Алёша пачуў, як яго пацягнула ўперад, падняло ўгору ад зямлі аж да верхняй шалёўкі ў акне. Пташнікаў.
[Ад польск. szalówka.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
шалява́ць, -лю́ю, -лю́еш, -лю́е; -лю́й; -лява́ны; незак.
Абшываць шалёўкай (у 2 і 4 знач.).
Ш. хату.
Ш. вокны.
|| наз. шалёўка, -і, ДМ -ўцы і шалява́нне, -я, н.
|| прым. шалёвачны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
шалёвачны гл. шаляваць, шалёўка.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
абшалёўка, -і, ДМ -ўцы, ж.
Тое, што і шалёўка.
|| прым. абшалёвачны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
ашалёўка, ‑і, ДМ ‑лёўцы; Р мн. ‑лёвак; ж.
Тое, што і шалёўка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
абшалёўка, ‑і, ДМ ‑лёўцы; Р мн. ‑лёвак, ж.
Тое, што і шалёўка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)