шалява́ны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. шалява́ны шалява́ная шалява́нае шалява́ныя
Р. шалява́нага шалява́най
шалява́нае		 шалява́нага шалява́ных
Д. шалява́наму шалява́най шалява́наму шалява́ным
В. шалява́ны (неадуш.)
шалява́нага (адуш.)		 шалява́ную шалява́нае шалява́ныя (неадуш.)
шалява́ных (адуш.)
Т. шалява́ным шалява́най
шалява́наю		 шалява́ным шалява́нымі
М. шалява́ным шалява́най шалява́ным шалява́ных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

шалява́ны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, незакончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. шалява́ны шалява́ная шалява́нае шалява́ныя
Р. шалява́нага шалява́най
шалява́нае		 шалява́нага шалява́ных
Д. шалява́наму шалява́най шалява́наму шалява́ным
В. шалява́ны (неадуш.)
шалява́нага (адуш.)		 шалява́ную шалява́нае шалява́ныя (неадуш.)
шалява́ных (адуш.)
Т. шалява́ным шалява́най
шалява́наю		 шалява́ным шалява́нымі
М. шалява́ным шалява́най шалява́ным шалява́ных

Кароткая форма: шалява́на.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

шалява́ны прич., прил., плотн. шалёванный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шалява́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад шаляваць.

2. у знач. прым. Абшыты дошкамі. Двор быў абнесены тынам, а шаляваныя вароты віселі паміж пашарэлых дубовых шулаў. Чыгрынаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шалёванный плотн. шалява́ны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шалёваны, см. шалява́ны

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)