назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| шалбе́ры | ||
| шалбе́ра | шалбе́раў | |
| шалбе́ру | шалбе́рам | |
| шалбе́ра | шалбе́раў | |
| шалбе́рам | шалбе́рамі | |
| шалбе́ру | шалбе́рах |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
шалбе́рыць
‘махляваць, ашукваць’
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Цяперашні час | ||
|---|---|---|
| шалбе́ру | шалбе́рым | |
| шалбе́рыш | шалбе́рыце | |
| шалбе́рыць | шалбе́раць | |
| Прошлы час | ||
| шалбе́рыў | шалбе́рылі | |
| шалбе́рыла | ||
| шалбе́рыла | ||
| Загадны лад | ||
| шалбе́рце | ||
| Дзеепрыслоўе | ||
| шалбе́рачы | ||
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)