шакі́раваць, -рую, -руеш, -руе; -руй; -раваны; незак., каго (што).

Ставіць у няёмкае становішча, бянтэжыць парушэннем правіл прыстойнасці.

Мяне шакіруе яго фармальнасць да гэтага чалавека.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шакі́раваць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. шакі́рую шакі́руем
2-я ас. шакі́руеш шакі́руеце
3-я ас. шакі́руе шакі́руюць
Прошлы час
м. шакі́раваў шакі́равалі
ж. шакі́равала
н. шакі́равала
Загадны лад
2-я ас. шакі́руй шакі́руйце
Дзеепрыслоўе
цяп. час шакі́руючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

шакі́раваць несов. шоки́ровать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шакі́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; незак., каго-што.

Бянтэжыць, ставіць у няёмкае становішча каго‑н. сваімі паводзінамі (парушаючы правілы прыстойнасці). Лазарэвіча спярша шакіравалі і фамільярныя, адносіны да яго гэтай прыгожай жанчыны і яе ледзь не блатняцкі жаргон. Паслядовіч.

[Ад фр. choquer.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шоки́ровать несов. шакі́раваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шакі́раваны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад шакіраваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)