шакала́дніца
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
шакала́дніца |
шакала́дніцы |
| Р. |
шакала́дніцы |
шакала́дніц |
| Д. |
шакала́дніцы |
шакала́дніцам |
| В. |
шакала́дніцу |
шакала́дніц |
| Т. |
шакала́дніцай
шакала́дніцаю |
шакала́дніцамі |
| М. |
шакала́дніцы |
шакала́дніцах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
шакала́дніца ж. шокола́дница
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
шакала́дніца, ‑ы, ж.
Жан. да шакаладнік.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
шокола́дница шакала́дніца, -цы ж.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)