шакала́днік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. шакала́днік шакала́днікі
Р. шакала́дніка шакала́днікаў
Д. шакала́дніку шакала́днікам
В. шакала́дніка шакала́днікаў
Т. шакала́днікам шакала́днікамі
М. шакала́дніку шакала́дніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

шакала́днік м. шокола́дник

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шакала́днік, ‑а, м.

Той, хто вырабляе шакалад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шакала́дніца, ‑ы, ж.

Жан. да шакаладнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шокола́дник спец. шакала́днік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)