ша́йбавы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
ша́йбавы |
ша́йбавая |
ша́йбавае |
ша́йбавыя |
| Р. |
ша́йбавага |
ша́йбавай
ша́йбавае |
ша́йбавага |
ша́йбавых |
| Д. |
ша́йбаваму |
ша́йбавай |
ша́йбаваму |
ша́йбавым |
| В. |
ша́йбавы (неадуш.)
ша́йбавага (адуш.) |
ша́йбавую |
ша́йбавае |
ша́йбавыя (неадуш.)
ша́йбавых (адуш.) |
| Т. |
ша́йбавым |
ша́йбавай
ша́йбаваю |
ша́йбавым |
ша́йбавымі |
| М. |
ша́йбавым |
ша́йбавай |
ша́йбавым |
ша́йбавых |
Крыніцы:
piskunou2012,
tsblm1996.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
ша́йба, -ы, мн. -ы, -аў, ж.
1. Падкладка пад гайку ці плешку шрубы ў выглядзе плоскага металічнага кольца.
2. Невялікі цяжкі гумавы дыск, які ўжыв. пры гульні ў хакей.
Шайбу! (вокліч хакейных балельшчыкаў, якія падахвочваюць ігракоў).
|| прым. ша́йбавы, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)