шабуня́ць
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
шабуня́ю |
шабуня́ем |
| 2-я ас. |
шабуня́еш |
шабуня́еце |
| 3-я ас. |
шабуня́е |
шабуня́юць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
шабуня́ў |
шабуня́лі |
| ж. |
шабуня́ла |
| н. |
шабуня́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
шабуня́й |
шабуня́йце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
шабуня́ючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
◎ Нашабуня́ць (нашыбуняць) ’хутка што-небудзь зрабіць’ (чавус., Нар. сл.). Ад шабуняць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Расшабуня́ць (рышшыбуня́ць) ’раскідаць’ (чавус., Нар. сл.), расшабуня́цца ’паводзіць сябе больш развольнена, бессаромна’ (Нас.). Да шабуняць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)