шабрава́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. шабру́ю шабру́ем
2-я ас. шабру́еш шабру́еце
3-я ас. шабру́е шабру́юць
Прошлы час
м. шабрава́ў шабрава́лі
ж. шабрава́ла
н. шабрава́ла
Загадны лад
2-я ас. шабру́й шабру́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час шабру́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

шабрава́ць несов., тех., см. ша́брыць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шабрава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; незак., што.

Спец.

1. Тое, што і шабрыць. У Анатоля два вучні — Алег і Анатоль. Адзін, узабраўшыся на верх, шабруе вялізны круг, другі пракручвае дрэллю адтуліну ў станіне. Асіпенка.

2. У цаглянай кладцы — укладаць (цэглу) так, каб нівы па вертыкалі не супадалі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шаброва́ть несов., стр. шабрава́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шабрава́цца, ‑руецца; незак.

Спец.

1. Апрацоўвацца шаберам.

2. Зал. да шабраваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шабро́ўка, ‑і, ДМ ‑ўцы, ж.

Спец. Дзеянне паводле знач. дзеясл. шабраваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)