шаба́шнік, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

Той, хто падраджаецца на прыватныя выгадныя заработкі.

Наняць шабашнікаў.

|| прым. шаба́шніцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шаба́шнік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. шаба́шнік шаба́шнікі
Р. шаба́шніка шаба́шнікаў
Д. шаба́шніку шаба́шнікам
В. шаба́шніка шаба́шнікаў
Т. шаба́шнікам шаба́шнікамі
М. шаба́шніку шаба́шніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

шаба́шнік м., разг. шаба́шник

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шаба́шнік, ‑а, м.

Разм. Той, хто падраджаецца на прыватныя выгадныя заработкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шаба́шник разг. шаба́шнік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)