чы́хаўка, -і, ДМ -ўцы, ж. (разм.).

Тое, што і чханне.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

чы́хаўка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. чы́хаўка
Р. чы́хаўкі
Д. чы́хаўцы
В. чы́хаўку
Т. чы́хаўкай
чы́хаўкаю
М. чы́хаўцы

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

чы́хаўка ж., разг. чох м.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

чы́хаўка, ‑і, ДМ ‑ўцы, ж.

Разм. Тое, што і чханне. Востра, да чыхаўкі, пахне зляжалым пылам. Кудравец. — У Май, пабольвала галава, ды часам у асеннюю слату нападала чыхаўка і насмарк. Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чох м., разг. чых, род. чы́ху м., чха́нне, -ння ср., чы́хаўка, -кі ж.;

◊

не ве́рить ни в чох, ни в сон погов. не ве́рыць ні ў чых, ні ў сон.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)