чыта́чка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. чыта́чка чыта́чкі
Р. чыта́чкі чыта́чак
Д. чыта́чцы чыта́чкам
В. чыта́чку чыта́чак
Т. чыта́чкай
чыта́чкаю		 чыта́чкамі
М. чыта́чцы чыта́чках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

чыта́чка ж. чита́тельница

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

чыта́чка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

Жан. да чытач.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чыта́ч, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

1. Той, хто чытае якія-н. творы, да каго звернуты творы пісьменнасці.

Апавяданне спадабалася чытачам.

2. Наведвальнік, абанент грамадскай бібліятэкі.

Бібліятэка праводзіць перарэгістрацыю чытачоў.

|| ж. чыта́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак.

|| прым. чыта́цкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

чита́тельница чыта́чка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

чти́ца

1. чыта́льніца, -цы ж.; (читательница) чыта́чка, -кі ж.;

2. (женщина-декламатор) дэклама́тарка, -кі ж., чыта́льніца, -цы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)