чыта́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Чалавек, які з высокім майстэрствам чытае творы мастацкай літаратуры; артыст, дэкламатар.

|| ж. чыта́льніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. чыта́льніцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

чыта́льнік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. чыта́льнік чыта́льнікі
Р. чыта́льніка чыта́льнікаў
Д. чыта́льніку чыта́льнікам
В. чыта́льніка чыта́льнікаў
Т. чыта́льнікам чыта́льнікамі
М. чыта́льніку чыта́льніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

чыта́льнік м. чтец; (специалист по декламации — ещё) деклама́тор

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

чыта́льнік, ‑а, м.

Чалавек, які з высокім майстэрствам чытае творы мастацкай літаратуры; артыст, дэкламатар, які выступае з чытаннем. Конкурс чытальнікаў. □ Сам Вадзім і чытаў [верш] — ён жа быў.. найлепшым чытальнікам. Мехаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чыта́льніца, ‑ы, ж.

Жан. да чытальнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чтец

1. чыта́льнік, -ка м.; (читатель) чыта́ч, -ча́ м.;

2. (декламатор) дэклама́тар, -ра м., чыта́льнік, -ка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)