чыта́ка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. чыта́ка чыта́кі
Р. чыта́кі чыта́к
Д. чыта́ку чыта́кам
В. чыта́ку чыта́к
Т. чыта́кам чыта́камі
М. чыта́ку чыта́ках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

чыта́ка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. чыта́ка чыта́кі
Р. чыта́кі чыта́к
Д. чыта́цы чыта́кам
В. чыта́ку чыта́к
Т. чыта́кай
чыта́каю		 чыта́камі
М. чыта́цы чыта́ках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

чыта́ка м. и ж., прост., ирон. чита́ка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

чыта́ка, ‑і, ДМ ‑у, Т ‑ам, м.; ДМ ‑тады, Т ‑такай (‑аю), ж.

Разм. іран. Той, хто не надта добра чытае. — Гэтую кнігу чытаў? — Не, не чытаў... А каб што іншае... — Вось бяры ды ідзі! Чытака знайшоўся! С. Александровіч. [Свякруха:] — Ідзі прачытай яшчэ раз, а го бацька такі чытака, што я нічога не разабрала... Васілевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)