чы́ншавы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. чы́ншавы чы́ншавая чы́ншавае чы́ншавыя
Р. чы́ншавага чы́ншавай
чы́ншавае		 чы́ншавага чы́ншавых
Д. чы́ншаваму чы́ншавай чы́ншаваму чы́ншавым
В. чы́ншавы (неадуш.)
чы́ншавага (адуш.)		 чы́ншавую чы́ншавае чы́ншавыя (неадуш.)
чы́ншавых (адуш.)
Т. чы́ншавым чы́ншавай
чы́ншаваю		 чы́ншавым чы́ншавымі
М. чы́ншавым чы́ншавай чы́ншавым чы́ншавых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

чы́ншавы ист.

1. (связанный с оплатой оброка) обро́чный;

2. (связанный с уплатой чинша) чиншево́й

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

чы́ншавы, ‑ая, ‑ае.

Гіст. Які мае адносіны да чыншу. Чыншавы падатак. □ Пан Адам Выбіцкі яшчэ шэсць год назад ледзь не паміраў з голаду разам з бацькамі. Быў ён з чыншавай шляхты, жыў, як большасць такіх, земляробствам. Але стаў на гаспадарку ў няшчасны час. Караткевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чынш, -у, м. (гіст.).

1. У феадальнай Еўропе: рэгулярныя натуральныя і грашовыя плацяжы зямельнаму ўласніку за карыстанне зямлёй.

2. У Беларусі і Літве ў 15—19 стст: грашовы аброк.

|| прым. чы́ншавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

чиншево́й чы́ншавы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

обро́чный ист. абро́чны, чы́ншавы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абро́чны ​1, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да плацяжу або атрымання аброку ​1; чыншавы. Аброчныя сяляне. Аброчныя плацяжы.

абро́чны ​2, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да аброку ​2. Паглядзеў [Сёмка] і супакоіўся — было ўсё пад рукамі: прытуплены зрэзаны плуг, аброчная торба з кормам каню, прыпон і жакетка. Гартны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)