чы́ннасць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
| Н. |
чы́ннасць |
| Р. |
чы́ннасці |
| Д. |
чы́ннасці |
| В. |
чы́ннасць |
| Т. |
чы́ннасцю |
| М. |
чы́ннасці |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
чы́ннасць ж., книжн. де́ятельность;
яго́ ч. на праця́гу дзесяці́ год — его́ де́ятельность на протяже́нии десяти́ лет
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
чы́ннасць, ‑і, ж.
1. Кніжн. Дзейнасць. Тым жа часам камсамольская ячэйка і яе сакратар набывалі ў Затонні ўсё большае значэнне, у меру таго, як разгортвалі яны сваю чыннасць. Колас. Першым актам чыннасці вясковых камсамольцаў было зруйнаванне «святога калодзежа». Навуменка.
2. Уласцівасць чыннага (у 2 знач.). Колькі чыннасці, пагляньце, Колькі важнасці ў хадзе! Туфлі рыпаюць пад глянцам: «Прэч з дарогі! Туз ідзе!». Гілевіч. А ў залах тых чынна. Манішкі і фракі. Не верце ў чыннасць! Вось доларам бразнуць — І зноўку на мір наш пачнуцца атакі. Панчанка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
чы́нны, -ая, -ае (кніжн.).
1. Дзейсны, актыўны.
Браць ч. ўдзел у грамадскім жыцці.
2. Важны, салідны.
Ч. выгляд.
|| наз. чы́ннасць, -і, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
акти́вность акты́ўнасць, -ці ж.; чы́ннасць, -ці ж.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
дзейнасць; чыннасць (кніжн.)
Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)