чу́нь

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. чу́нь чу́ні
Р. чу́ня чу́няў
Д. чу́ню чу́ням
В. чу́нь чу́ні
Т. чу́нем чу́нямі
М. чу́ні чу́нях

Крыніцы: krapivabr2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

чунь м. чу́ня ж.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

чу́ні, -яў, адз. чунь, -я, м.

Гумавы ці скураны абутак у выглядзе галёшаў, якія надзяваюцца пры рабоце ў шахтах, рудніках і пад.; бахілы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

чу́ні, -няў, ед. чунь м. чу́ни

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

чу́ня ж. ед. чунь, род. чу́ня м.;

2. (лапти) обл. пасталы́, -ло́ў ед. нет.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)