чужа́цкі

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. чужа́цкі чужа́цкая чужа́цкае чужа́цкія
Р. чужа́цкага чужа́цкай
чужа́цкае		 чужа́цкага чужа́цкіх
Д. чужа́цкаму чужа́цкай чужа́цкаму чужа́цкім
В. чужа́цкі (неадуш.)
чужа́цкага (адуш.)		 чужа́цкую чужа́цкае чужа́цкія (неадуш.)
чужа́цкіх (адуш.)
Т. чужа́цкім чужа́цкай
чужа́цкаю		 чужа́цкім чужа́цкімі
М. чужа́цкім чужа́цкай чужа́цкім чужа́цкіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

чужа́цкі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. чужа́цкі чужа́цкая чужа́цкае чужа́цкія
Р. чужа́цкага чужа́цкай
чужа́цкае		 чужа́цкага чужа́цкіх
Д. чужа́цкаму чужа́цкай чужа́цкаму чужа́цкім
В. чужа́цкі (неадуш.)
чужа́цкага (адуш.)		 чужа́цкую чужа́цкае чужа́цкія (неадуш.)
чужа́цкіх (адуш.)
Т. чужа́цкім чужа́цкай
чужа́цкаю		 чужа́цкім чужа́цкімі
М. чужа́цкім чужа́цкай чужа́цкім чужа́цкіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

чужа́цкі принадлежа́щий чужаку́, прише́льцу

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

чужа́цкі, ‑ая, ‑ае.

1. Які належыць чужаку, прышэльцу. Мы ішлі пехатою к табе, Перамога, Аб чужацкія косці ламалі штыкі. Бураўкін. Цябе выгнала з хаты Ведзьма-мачыха вон; Мяне ўзялі ў салдаты, У чужацкі палон. Купала.

2. Які складаецца з чужакоў. І не будзе жалю Для чужацкіх зграй, Што крывавай хваляй Заліваюць край. Колас.

3. Які па думках, светапогляду, духу належыць да іншага, чужога асяроддзя. Мой час настаў: Якуб Шаціла ўліп! І дакажу я свету і Ірыне, Што ён не наш, Што ён чужацкі тып, Што ён аграбіў друга ў дамавіне! Зарыцкі.

4. Тое, што і чужы (у 4 знач.). Без радзімы, Пад небам чужацкім За гадамі ляцелі гады. Кляшторны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чужа́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м. (разм.).

1. Чужы, прышлы чалавек, чужынец.

2. Чалавек, які па духу, поглядах і пад. чужы ў якім-н. асяроддзі.

Ён ч. сярод іх.

3. Не родны чалавек, не сваяк.

|| ж. чужа́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак (да 1 знач.).

|| прым. чужа́цкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гу́жам, прысл.

1. На калёсах або санях. Вазіць бярвенне гужам.

2. Чарадой, адзін за адным. І чуюць птушкі — холад, сцюжа Краіну раптам агартаюць... Са смуткам у грудзях яны гужам У край чужацкі адлятаюць. Чарот.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)