чувя́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. чувя́чны чувя́чная чувя́чнае чувя́чныя
Р. чувя́чнага чувя́чнай
чувя́чнае		 чувя́чнага чувя́чных
Д. чувя́чнаму чувя́чнай чувя́чнаму чувя́чным
В. чувя́чны (неадуш.)
чувя́чнага (адуш.)		 чувя́чную чувя́чнае чувя́чныя (неадуш.)
чувя́чных (адуш.)
Т. чувя́чным чувя́чнай
чувя́чнаю		 чувя́чным чувя́чнымі
М. чувя́чным чувя́чнай чувя́чным чувя́чных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

чувя́чны чувя́чный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

чувя́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да чувякоў. Чувячная падэшва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чувя́кі, -аў, адз. -вя́к, -вяка́, м.

Мяккі абутак без абцасаў (пераважна ў народаў Каўказа).

|| прым. чувя́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

чувя́чный чувя́чны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)