чо́ўнік
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
чо́ўнік |
чо́ўнікі |
| Р. |
чо́ўніка |
чо́ўнікаў |
| Д. |
чо́ўніку |
чо́ўнікам |
| В. |
чо́ўнік |
чо́ўнікі |
| Т. |
чо́ўнікам |
чо́ўнікамі |
| М. |
чо́ўніку |
чо́ўніках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
чо́ўнік м., уменьш. челно́к
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
чаўно́к, -нака́ м.
1. тех. челно́к;
2. см. чо́ўнік
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
челно́кI (лодка) чо́вен, род. чо́ўна м., чо́ўнік, -ка м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)