чмо́кнуць
дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
чмо́кну |
чмо́кнем |
| 2-я ас. |
чмо́кнеш |
чмо́кнеце |
| 3-я ас. |
чмо́кне |
чмо́кнуць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
чмо́кнуў |
чмо́кнулі |
| ж. |
чмо́кнула |
| н. |
чмо́кнула |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
чмо́кні |
чмо́кніце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
чмо́кнуўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
чмо́кнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.
Аднакр. да чмокаць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
чмок, выкл.
Разм.
1. Ужываецца гукапераймальна для абазначэння адрывістага гуку, які атрымліваецца раптоўным раскрыццём сціснутых губ.
2. у знач. вык. Ужываецца паводле знач. дзеясл. чмокаць — чмокнуць.
3. у знач. наз. чмок, ‑у, м. Пацалунак. І ахвяры зносяць «Яну»: Хто абрус, хто палаценца, Хто ільну, хто рушнічок І цалуюць — хто ў каленца, Хто ў галёнку ўлепіць чмок. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)