чмо́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. чмо́к чмо́кі
Р. чмо́ку чмо́каў
Д. чмо́ку чмо́кам
В. чмо́к чмо́кі
Т. чмо́кам чмо́камі
М. чмо́ку чмо́ках

Крыніцы: tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

чмо́к

выклічнік

Крыніцы: piskunou2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

чмок межд., разг.

1. (губами) цмок;

2. (о чём-л. вязком) чмяк;

3. (при поцелуе) цмок, плюсь.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

чмок, выкл.

Разм.

1. Ужываецца гукапераймальна для абазначэння адрывістага гуку, які атрымліваецца раптоўным раскрыццём сціснутых губ.

2. у знач. вык. Ужываецца паводле знач. дзеясл. чмокаць — чмокнуць.

3. у знач. наз. чмок, ‑у, м. Пацалунак. І ахвяры зносяць «Яну»: Хто абрус, хто палаценца, Хто ільну, хто рушнічок І цалуюць — хто ў каленца, Хто ў галёнку ўлепіць чмок. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

плюсь межд., прост. чмок

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

цмок I межд., разг. чмок; щёлк

цмок II сущ., м., миф. змей

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)