ча́ўраць
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
ча́ўраю |
ча́ўраем |
| 2-я ас. |
ча́ўраеш |
ча́ўраеце |
| 3-я ас. |
ча́ўрае |
ча́ўраюць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
ча́ўраў |
ча́ўралі |
| ж. |
ча́ўрала |
| н. |
ча́ўрала |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
ча́ўрай |
ча́ўрайце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
ча́ўраючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Та́ўрыць ’чэзнуць, чарнець, сохнуць ад скрухі ці працяглай хваробы, марнець, сохнуць’: таврить надъ грошами (Нас.), таўры́ць ’чэзнуць, сохнуць ад скрухі’ (Бяльк. і Некр.). Няясна; відаць, звязана з ча́ўраць ’чахнуць’ (гл.), параўн. твэ́рыць/чвэ́рыць (гл.); адносна магчымага t < č у балтыйскіх мовах гл. Смачынскі, 696.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)