чаё́ўнік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
чаё́ўнік |
чаё́ўнікі |
| Р. |
чаё́ўніка |
чаё́ўнікаў |
| Д. |
чаё́ўніку |
чаё́ўнікам |
| В. |
чаё́ўніка |
чаё́ўнікаў |
| Т. |
чаё́ўнікам |
чаё́ўнікамі |
| М. |
чаё́ўніку |
чаё́ўніках |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
чаёўнік, ‑а, м.
Разм. Любіцель піць чай.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
чаёўніца, ‑ы, ж.
Разм. Жан. да чаёўнік.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
чаёвник разг. ахво́тнік да ча́ю (гарба́ты); чаёўнік, -ка м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)