чаява́ць, чаю́ю, чаю́еш, чаю́е; чаю́й; незак. (разм.).

Праводзіць час за піццём чаю; піць чай.

|| наз. чаява́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

чаява́ць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. чаю́ю чаю́ем
2-я ас. чаю́еш чаю́еце
3-я ас. чаю́е чаю́юць
Прошлы час
м. чаява́ў чаява́лі
ж. чаява́ла
н. чаява́ла
Загадны лад
2-я ас. чаю́й чаю́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час чаю́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

чаява́ць несов. чаёвничать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

чаява́ць, чаюю, чаюеш, чаюе; незак.

Разм. Піць чай; праводзіць час за піццём чаю. На стале ледзь чутна звінеў самавар, дрыжаў язычок плашкі, а ездавыя ў сподніх з расхрыстанымі грудзьмі сарочках сядзелі на нарах адзін насупраць аднаго і, гучна студзячы кіпяток, абліваючыся потам, чаявалі. Навуменка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чаява́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. чаяваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чаёвничать несов., разг. піць ча́й (гарба́ту), чаява́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

чаепи́тие чаяпі́цце, -цця ср., чаява́нне, -ння ср., піццё гарба́ты;

занима́ться чаепи́тием піць чай (гарба́ту), чаява́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)