чашчаві́к
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
чашчаві́к |
чашчавікі́ |
| Р. |
чашчавіка́ |
чашчавіко́ў |
| Д. |
чашчавіку́ |
чашчавіка́м |
| В. |
чашчаві́к |
чашчавікі́ |
| Т. |
чашчавіко́м |
чашчавіка́мі |
| М. |
чашчавіку́ |
чашчавіка́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
чашчаві́к, -ка́ м., обл. (гриб) подберёзовик
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
чашчаві́к, ‑а, м.
Абл. Падбярозавік. Далей пад лагі ў бярэзніку — чырвоныя падасінавікі і белыя чашчавікі. Пташнікаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Сашчаві́к ’падбярозавік’ (Сл. ПЗБ). З *чашчавік ад чашча (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)