чарці́ць, чарчу́, чэ́рціш, чэ́рціць; чэ́рцім, чэ́рціце, чэ́рцяць; чэ́рчаны; незак., што.

1. Праводзіць лінію, рысу.

Ч. лініі ў сшытку.

Ч. круг цыркулем.

2. Рабіць чарцёж чаго-н.

Ч. план дома.

|| зак. начарці́ць, -чарчу́, -чэ́рціш, -чэ́рціць; -чэ́рцім, -чэ́рціце, -чэ́рцяць; -чэ́рчаны.

|| наз. чарчэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

чарці́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. чарчу́ чэ́рцім
2-я ас. чэ́рціш чэ́рціце
3-я ас. чэ́рціць чэ́рцяць
Прошлы час
м. чарці́ў чарці́лі
ж. чарці́ла
н. чарці́ла
Загадны лад
2-я ас. чарці́ чарці́це
Дзеепрыслоўе
цяп. час чэ́рцячы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

чарці́ць несов. черти́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

чарці́ць, чарчу, чэрціш, чэрціць; незак., што і без дап.

1. Рабіць чарцёж чаго‑н. Я іду да брыгадзіра .., які схіліўся над лістом фанеры і нешта чэрціць. Мыслівец. Церахаў дастаў чысты кавалак паперы і стаў нешта чарціць. Місько.

2. Праводзіць лінію, рысу (лініі, рысы). — Калі з хутара хто-небудзь пойдзе, я таксама пайду ўслед. Па дарозе буду чарціць палкай рымскія пяцёркі. Па гэтых значках і шукайце мяне. Курто. // Дакранаючыся да чаго‑н., пакідаць след у выглядзе лініі, рысы. Нябачныя мошкі ці вадзяныя жукі чарцілі на .. гладзі [возера] адмысловыя іерогліфы. Шамякін. // Пры перамяшчэнні ў паветры пакідаць след на фоне неба ў выглядзе лініі, рысы. У нязнаны космас, заімглёны Імчаць ракеты, чэрцяць след. Ляпёшкін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зігза́г, -а, мн. -і, -аў, м.

Ламаная лінія.

Зігзагі маланкі.

Чарціць зігзагі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

праектава́ць², -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; незак., што (спец.).

Чарціць або перадаваць праекцыю.

|| наз. праектава́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адчарці́ць, -чарчу́, -чэ́рціш, -чэ́рціць; -чэ́рчаны; зак., што.

1. Аддзяліць рысай; адкрэсліць.

2. Скончыць чарціць.

|| незак. адчэ́рчваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

чарці́цца, чэрціцца; незак.

Зал. да чарціць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чарчэ́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. чарціць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чэ́рчаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад чарціць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)