чарцяня́чы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. чарцяня́чы чарцяня́чая чарцяня́чае чарцяня́чыя
Р. чарцяня́чага чарцяня́чай
чарцяня́чае		 чарцяня́чага чарцяня́чых
Д. чарцяня́чаму чарцяня́чай чарцяня́чаму чарцяня́чым
В. чарцяня́чы
чарцяня́чага		 чарцяня́чую чарцяня́чае чарцяня́чыя
Т. чарцяня́чым чарцяня́чай
чарцяня́чаю		 чарцяня́чым чарцяня́чымі
М. чарцяня́чым чарцяня́чай чарцяня́чым чарцяня́чых

Крыніцы: tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

чарцяня́ і чарцянё, -ня́ці, мн. -ня́ты, -ня́т, н.

1. Паводле народнай міфалогіі: дзіцяня чорта; маленькі чорт.

2. перан. Пра гарэзлівае, свавольнае дзіця (разм.).

|| прым. чарцяня́чы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)