чарні́чына
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
чарні́чына |
чарні́чыны |
| Р. |
чарні́чыны |
чарні́чын |
| Д. |
чарні́чыне |
чарні́чынам |
| В. |
чарні́чыну |
чарні́чыны |
| Т. |
чарні́чынай
чарні́чынаю |
чарні́чынамі |
| М. |
чарні́чыне |
чарні́чынах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
чарні́чына ж., см. чарні́ца I
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
черни́ка ж., мн. нет чарні́цы, -ні́ц; (одна ягода) чарні́чына, -ны ж., чарні́ца, -цы ж.; (о растении) чарні́чнік, -ку м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)