чарвя́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. чарвя́чны чарвя́чная чарвя́чнае чарвя́чныя
Р. чарвя́чнага чарвя́чнай
чарвя́чнае		 чарвя́чнага чарвя́чных
Д. чарвя́чнаму чарвя́чнай чарвя́чнаму чарвя́чным
В. чарвя́чны (неадуш.)
чарвя́чнага (адуш.)		 чарвя́чную чарвя́чнае чарвя́чныя (неадуш.)
чарвя́чных (адуш.)
Т. чарвя́чным чарвя́чнай
чарвя́чнаю		 чарвя́чным чарвя́чнымі
М. чарвя́чным чарвя́чнай чарвя́чным чарвя́чных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

чарвя́чны тех. червя́чный;

~ная перада́ча — червя́чная переда́ча

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

чарвя́чны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Звязаны з выкарыстаннем чарвяка (у 4 знач.). Чарвячная перадала.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чарвя́к, -а́, мн. -і́, -о́ў і чэ́рві, чарве́й, м.

1. Беспазваночны жывёльны арганізм з доўгім мяккім целам, без канечнасцей і ярка выражанай галавы.

2. перан. Пра нікчэмнага, агіднага чалавека (пагард.).

3. перан., чаго. Пра пачуццё або стан, які працяглы час турбуе, назаляе.

Яго мучыў ч. нуды.

4. Від шрубы для перадачы вярчэння ў некаторых механізмах (спец.).

○ Дажджавы чарвяк — чырвоны земляны чарвяк.

Раснічныя чэрві — клас плоскіх чарвей з целам, пакрытым раснічкамі.

Шаўкавічны чарвяк — вусень тутавага шаўкапрада.

◊

Замарыць чарвяка (разм.) — злёгку перакусіць, прагнаць голад.

|| памянш. чарвячо́к, -чка́, мн. -чкі́, -чко́ў, м. (у 1—3 знач.).

|| прым. чарвяко́вы, -ая, -ае (да 1 знач.) і чарвя́чны, -ая, -ае (да 4 знач.; спец.).

Чарвячная перадача.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

червя́чный мех. чарвя́чны;

червя́чная переда́ча чарвя́чная перада́ча.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)