чарвяко́вы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. чарвяко́вы чарвяко́вая чарвяко́вае чарвяко́выя
Р. чарвяко́вага чарвяко́вай
чарвяко́вае		 чарвяко́вага чарвяко́вых
Д. чарвяко́ваму чарвяко́вай чарвяко́ваму чарвяко́вым
В. чарвяко́вы (неадуш.)
чарвяко́вага (адуш.)		 чарвяко́вую чарвяко́вае чарвяко́выя (неадуш.)
чарвяко́вых (адуш.)
Т. чарвяко́вым чарвяко́вай
чарвяко́ваю		 чарвяко́вым чарвяко́вымі
М. чарвяко́вым чарвяко́вай чарвяко́вым чарвяко́вых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

чарвяко́вы червяко́вый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

чарвяко́вы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да чарвяка (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чарвя́к, -а́, мн. -і́, -о́ў і чэ́рві, чарве́й, м.

1. Беспазваночны жывёльны арганізм з доўгім мяккім целам, без канечнасцей і ярка выражанай галавы.

2. перан. Пра нікчэмнага, агіднага чалавека (пагард.).

3. перан., чаго. Пра пачуццё або стан, які працяглы час турбуе, назаляе.

Яго мучыў ч. нуды.

4. Від шрубы для перадачы вярчэння ў некаторых механізмах (спец.).

○ Дажджавы чарвяк — чырвоны земляны чарвяк.

Раснічныя чэрві — клас плоскіх чарвей з целам, пакрытым раснічкамі.

Шаўкавічны чарвяк — вусень тутавага шаўкапрада.

◊

Замарыць чарвяка (разм.) — злёгку перакусіць, прагнаць голад.

|| памянш. чарвячо́к, -чка́, мн. -чкі́, -чко́ў, м. (у 1—3 знач.).

|| прым. чарвяко́вы, -ая, -ае (да 1 знач.) і чарвя́чны, -ая, -ае (да 4 знач.; спец.).

Чарвячная перадача.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

червяко́вый чарвяко́вы;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)