чара́хнуць, -ну, -неш, -не; -ні; зак. (разм.).
1. Моцна стукнуць па чым-н.
Ч. па патыліцы.
2. Стрэліць кароткай чаргой з аўтаматычнай зброі.
Ч. з аўтамата.
3. Разануць чым-н. вострым.
Ч. нажом.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
чара́хнуць
дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
чара́хну |
чара́хнем |
| 2-я ас. |
чара́хнеш |
чара́хнеце |
| 3-я ас. |
чара́хне |
чара́хнуць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
чара́хнуў |
чара́хнулі |
| ж. |
чара́хнула |
| н. |
чара́хнула |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
чара́хні |
чара́хніце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
чара́хнуўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
чара́хнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.
Разм.
1. Навесці кароткі моцны ўдар. // Ударыць, моцна стукнуць па чым‑н. Як пушчалка з прашчы, з густога натоўпу мільгануў камень і чарахнуў булахоўцу ў галаву. Машара. // Стрэліць кароткай чаргой з аўтаматычнай зброі. Яшчэ разоў колькі пачулася «Пароль?» і «Браўншвайг», а потым той, што падняў партызанскі кінжал, .. не стрываў: замест адказу, чарахнуў з аўтамата. Брыль.
2. Хутка адрэзаць (выразаць) кавалак чаго‑н. [Міхась] імгненна дастаў з кішэні маленькія нажнічкі і чарахнуў у Валі добрую пасму мяккіх валасоў каля вуха. Няхай. // Разануць чым‑н. вострым. Чарахнуць нажом па пальцах.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)